گل گلدون   
       
        گوشه ء آسمون     
        پررنگین کمون       
        من مثل تاریکی   
         تو مثل مهتاب    
        اگه باد از  سره   
        گل به کوه نگذره     
         من میرم گم می شم تو جنگل خواب    
         گل گلدون من شکسته در باد     
         تو بیا تا دلم نکرده فریاد    
         گل شب بو دیگه شب، بو نمی ده   
         کی گل شب بو رو از شاخه چیده     
         گوشه ء آسمون       
         پررنگین کمون      
          من مثل تاریکی    
          تو مثل مهتاب    
          اگه باد از  سره    
          گل به کوه نگذره     
          من میرم گم می شم تو جنگل خواب        
          گل گلدون من     
          ماه ایونه من     
          از تو تنها شدم چو ماهی از آب    
          گل هر آرزو      
          رفته از رنگ و بو     
          من شدم رودخونه دلم یه مرداب   
          آسمون آبی میشه    
          اما گل خورشید  
          رویه شاخه ء بید   
          دلش می گیره     
          داره مهتابی میشه   
          اما گل مهتاب     
          از برکه های آب   
          بالا نمیره