تو به من خندیدی

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه^ء همسایه

سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز،

سالها هست که در گوش من آرام ،

                                              آرام

خش خش گام _ِ تو تکرار کنان،

می دهد آزارم

و من انذیشه کنان

غرق این پندارم

که چرا،

     − خانه ^ء کوچک ما

                                           سیب نداشت