دستِ کم در افق دانایی من، هرمنوتیک مدرن میانة نسبی گری رادیکال و خردباوری افراطیست؛ منطق مکالمه – به زعمِ من – راهگشاست: میگویم تا بشنوند؛ میشنوم آنگاه که میگویند و در این میان راهی جستجو میکنم برای نزدیکی اذهان و درک دیگری.
من کیستم!؟ من کیستم!؟ "اوبرمانِ" دو سنانکور میگوید: برای جهان هیچم، اما برای خودم همه چیز. |